کد مطلب:140215 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:181
نوشتن امام جواب نامه اهل کوفه را و فرستادن حضرت مسلم بن عقیل را با آن
امام علیه السلام پس از خواندن نماز و دعاء نمودن نامه ای به اهل كوفه به این مضمون مرقوم فرمودند:
بسم الله الرحمن الرحیم
از حسین بن علی به گروه مسلمین و مؤمنین:
اما بعد:هانی و سعید نامه های شما را آوردند و آنچه را بیان نمودید ملاحظه كردم و مضمون گفتار شما این است كه: امامی نداریم، سوی ما بیا شاید خدا به سبب تو ما را هدایت كند.
من در آن چه مطلوب و مقصود شما است تقصیر نخواهم نمود، لذا برادر و پسر عم خود مسلم بن عقیل را كه ثقه من است سوی شما فرستادم و او را امر كردم كه حال و رأی شما را برای من بنویسد، پس اگر برایم نوشت كه رأی خردمندان و اهل فضل و رأی و مشورت شما چنان است كه فرستادگان شما گفته و در نامه هایتان خواندم، البته به زودی نزد شما می آیم، به جان خود سوگند كه امام نیست مگر كسی كه به كتاب خدا حكم كرده و عدل و داد بر پای دارد و مطیع و فرمان بردار اوامر الهی باشد و خویش را بر آن دارد كه مورد رضای حق تعالی است والسلام.
پس نامه را مهر نموده و آن را پیچید و مسلم بن عقیل بن ابیطالب علیه السلام را خواند و نامه را به او داد و فرمود:
تو را نامزد كوفه كرده ام تا بروی و حال ایشان تحقیق و معلوم نمائی كه زبان ایشان با آنچه در این نامه ها نوشته اند موافق است یا نه، چون به كوفه رسی در سرای كسی كه معتمدتر باشد و در دوستی او را ثابت قدم شناسی فرود آی و مردمان را به بیعت و طاعت من دعوت كن و رغبت ایشان از آل ابوسفیان بگردان چنانچه معلوم شد سخن ایشان اصلی دارد و آنچه می گویند و می نویسند بدان وفاء خواهند كرد مرا از آن مطلع نما و آنچه دیده ای به شرح و تفصیل برایم بنویس امید دارم كه خدای تعالی تو را و مرا به درجه شهادت رساند، پس او را در كنار گرفت و یكدیگر را وداع كرده و هر دو گریستند.
بسم الله الرحمن الرحیم
از حسین بن علی به گروه مسلمین و مؤمنین:
اما بعد:هانی و سعید نامه های شما را آوردند و آنچه را بیان نمودید ملاحظه كردم و مضمون گفتار شما این است كه: امامی نداریم، سوی ما بیا شاید خدا به سبب تو ما را هدایت كند.
من در آن چه مطلوب و مقصود شما است تقصیر نخواهم نمود، لذا برادر و پسر عم خود مسلم بن عقیل را كه ثقه من است سوی شما فرستادم و او را امر كردم كه حال و رأی شما را برای من بنویسد، پس اگر برایم نوشت كه رأی خردمندان و اهل فضل و رأی و مشورت شما چنان است كه فرستادگان شما گفته و در نامه هایتان خواندم، البته به زودی نزد شما می آیم، به جان خود سوگند كه امام نیست مگر كسی كه به كتاب خدا حكم كرده و عدل و داد بر پای دارد و مطیع و فرمان بردار اوامر الهی باشد و خویش را بر آن دارد كه مورد رضای حق تعالی است والسلام.
پس نامه را مهر نموده و آن را پیچید و مسلم بن عقیل بن ابیطالب علیه السلام را خواند و نامه را به او داد و فرمود:
تو را نامزد كوفه كرده ام تا بروی و حال ایشان تحقیق و معلوم نمائی كه زبان ایشان با آنچه در این نامه ها نوشته اند موافق است یا نه، چون به كوفه رسی در سرای كسی كه معتمدتر باشد و در دوستی او را ثابت قدم شناسی فرود آی و مردمان را به بیعت و طاعت من دعوت كن و رغبت ایشان از آل ابوسفیان بگردان چنانچه معلوم شد سخن ایشان اصلی دارد و آنچه می گویند و می نویسند بدان وفاء خواهند كرد مرا از آن مطلع نما و آنچه دیده ای به شرح و تفصیل برایم بنویس امید دارم كه خدای تعالی تو را و مرا به درجه شهادت رساند، پس او را در كنار گرفت و یكدیگر را وداع كرده و هر دو گریستند.